Let's go SU
Blijf op de hoogte en volg Chris
19 November 2016 | Suriname, Paramaribo
Fa waka mi gudu's ,
Hier zit ik dan in het mooie Suriname, in de hoofdstad Paramaribo. Ik wist al sinds mei dat ik hierheen zou gaan, maar echt tot me doordringen gebeurde niet. Pas een maand van te voren begon de spanning te komen, afscheid nemen van alle lieve mensen om me heen, voorbereidingen treffen en de koffer inpakken.
17 november was het zover. 'S ochtends heel vroeg naar Schiphol waar ik afscheid heb genomen van pap, mam, Anouk en Roos. Dat viel me zwaarder dan verwacht. Ik realiseerde me ineens dat ik ze nu echt een hele tijd niet zou zien. Eenmaal op weg naar de douane kreeg ik er echt weer helemaal zin in.
Na een fijne vlucht kwamen we aan op Zanderij, het vliegveld hier. Gelijk merkte je de no spang-cultuur. We hebben ongeveer 1,5 à 2 uur gewacht in de rij voor de douane, wat een ellende.
En na de douane stond er nog meer ellende te wachten. We waren als laatste bij de bagageband en de koffers stonden er al naast. Ik zie gelijk mijn koffer en pak hem, maar dan zie ik dat dit toch niet mijn eigen zebrakoffer is.. Wie heeft er nou weer dezelfde koffer als mijn uitzonderlijke zebrakoffer én zit in hetzelfde vliegtuig?! Daar begon de stress te komen. Was ik nu al m'n spullen kwijt???
Op naar lost and found en daar werden dingen geregeld, op z'n Surinaams dan hè. Foto's gemaakt van het label, zodat ik de persoon misschien via facebook zou kunnen bereiken als we in ons huis waren. Eenmaal thuis opende ik facebook en zocht de persoon, gelijk berichten dus. Thank god, ik kreeg van iemand anders een bericht dat ze mijn koffer hadden. Gelijk gebeld en samen met Cindy een taxi genomen en de koffer gehaald. Het eerste avontuur al op avond 1.
Gister zijn we de omgeving gaan verkennen in het bloedhete weer. Je zweet je helemaal kapot hier als je een stukje loopt. We zijn naar onze stageschool gelopen en daarna met een taxi naar het centrum gegaan. In het centrum vind je overal scholieren die daar lekker chillen.
Wij wilden wel even wat Surinaams gaan eten en kwamen terecht bij een politie sociëteit als een soort introducees. Wat zijn de mensen toch gastvrij hier. Na een bord nasi zijn we terug naar huis gegaan om even bij te komen.
'S avonds naar Zuz
Hier zit ik dan in het mooie Suriname, in de hoofdstad Paramaribo. Ik wist al sinds mei dat ik hierheen zou gaan, maar echt tot me doordringen gebeurde niet. Pas een maand van te voren begon de spanning te komen, afscheid nemen van alle lieve mensen om me heen, voorbereidingen treffen en de koffer inpakken.
17 november was het zover. 'S ochtends heel vroeg naar Schiphol waar ik afscheid heb genomen van pap, mam, Anouk en Roos. Dat viel me zwaarder dan verwacht. Ik realiseerde me ineens dat ik ze nu echt een hele tijd niet zou zien. Eenmaal op weg naar de douane kreeg ik er echt weer helemaal zin in.
Na een fijne vlucht kwamen we aan op Zanderij, het vliegveld hier. Gelijk merkte je de no spang-cultuur. We hebben ongeveer 1,5 à 2 uur gewacht in de rij voor de douane, wat een ellende.
En na de douane stond er nog meer ellende te wachten. We waren als laatste bij de bagageband en de koffers stonden er al naast. Ik zie gelijk mijn koffer en pak hem, maar dan zie ik dat dit toch niet mijn eigen zebrakoffer is.. Wie heeft er nou weer dezelfde koffer als mijn uitzonderlijke zebrakoffer én zit in hetzelfde vliegtuig?! Daar begon de stress te komen. Was ik nu al m'n spullen kwijt???
Op naar lost and found en daar werden dingen geregeld, op z'n Surinaams dan hè. Foto's gemaakt van het label, zodat ik de persoon misschien via facebook zou kunnen bereiken als we in ons huis waren. Eenmaal thuis opende ik facebook en zocht de persoon, gelijk berichten dus. Thank god, ik kreeg van iemand anders een bericht dat ze mijn koffer hadden. Gelijk gebeld en samen met Cindy een taxi genomen en de koffer gehaald. Het eerste avontuur al op avond 1.
Gister zijn we de omgeving gaan verkennen in het bloedhete weer. Je zweet je helemaal kapot hier als je een stukje loopt. We zijn naar onze stageschool gelopen en daarna met een taxi naar het centrum gegaan. In het centrum vind je overal scholieren die daar lekker chillen.
Wij wilden wel even wat Surinaams gaan eten en kwamen terecht bij een politie sociëteit als een soort introducees. Wat zijn de mensen toch gastvrij hier. Na een bord nasi zijn we terug naar huis gegaan om even bij te komen.
'S avonds naar Zuz
-
19 November 2016 - 22:39
Margriet:
Leuk zo te lezen hoe het gaat -
19 November 2016 - 23:11
Matty:
Mooi verslag heel veel succes. Xxx -
19 November 2016 - 23:39
Manuela:
Hoi Chris fijn dat je goed geland bent ,en ja gek twee mensen op de zelfde vlucht met dezelfde bestemming en dezelfde koffer ,overkomt ook alleen jou.
Ondanks is het fijn dat zover alles goed gegaan is en ik hoop en wens nog meer mooie en spannende verhalen van je te lezen,geniet van deze tijd je maakt het een keer in je leven me ,groetjes van mij
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
